دانلود فیلم ساز ناکوک

نقد فیلم سازهای ناکوک

“هدیه” با بازی غزل شاکری، با مشکلات روحی و روانی متعددی دست و پنجه نرم می‌کند. همزمان خواهرش “هلیا” با
نقش آفرینی هنگامه قاضیانی، سعی دارد شرایط را مدیریت و از بحران خارج کند. بزرگ‌ترین مشکل سازهای ناکوک، شخصیت
پردازی ناقص آن است که تبدیل به یک ضعف جدی شده است. هلیا یک روانشناس است، اما به جای آنکه در شخصیت و روند فیلم،
این قضیه نشان داده شود، تماشاگر باید با استناد به دیالوگ‌ها و تاکید فیلم بر دکتر بودن او، متوجه روانشناس بودن هلیا شود.

هدیه نیز باید شخصیتی بیمار و پر چالش را به تصویر بکشد، اما تماشاگر در طول فیلم متوجه نمی‌شود که چرا هدیه باید تا این
حد ذهن درگیری داشته باشد که منجر به بیماری او شده است. تنها بر این موضوع که او بیمار است و باید درک شود، مکرراً
تاکید می‌شود.

اصولاً در فیلم‌ها و آثاری که موضوع روان‌شناسانه دارند، باید پرداخت صریح و پردازش عمیقی صورت گیرد تا مخاطب بتواند با موضوع
و بستری که فیلمساز می‌خواهد درباره آن حرف بزند، بیشتر آشنا شود. اما در سازهای ناکوک تعداد حفره‌های ریز و درشت آنقدر
زیاد است که داستان اصلی فیلم گم شده است. هدیه یک بیمار روحی است و باید از او مراقبت شود، اما مخاطب نمی‌تواند ارتباطی
هرچند اندک با او برقرار کند. اینکه هدیه از مادرش ژن خودکشی به ارث برده و همچون او دچار افسردگی است، در حد دیالوگ باقی
مانده و هرگز واکاوی نمی‌شود.